Weekmakers in coatingformuleringen
weekmakers worden gebruikt om het filmvormingsproces van coatings te beheersen op basis van fysisch drogende filmvormende materialen. Een goede filmvorming is essentieel om te kunnen voldoen aan de eisen die gesteld worden aan specifieke coatingeigenschappen zoals droge filmuiterlijk, substraathechting, elasticiteit, in combinatie met een hoge hardheid tegelijkertijd
Weekmakers werken door de temperatuur van de filmvorming te verlagen en de coating elastisch te maken; weekmakers werken door zichzelf in te bedden tussen de ketens van polymeren, ze uit elkaar te plaatsen (het "vrije volume" te vergroten), en zo de glasovergangstemperatuur voor het polymeer aanzienlijk te verlagen en het zachter te maken.
De moleculen in polymere filmvormende materialen, zoals nitrocellulose (NC), vertonen doorgaans een lage ketenmobiliteit, wat wordt verklaard door de sterke moleculaire interactie (verklaard door van der Waals-krachten) van de polymeerketens. De rol van de weekmaker is om de vorming van dergelijke overbruggingsverbindingen te verminderen of volledig te voorkomen. In het geval van synthetische polymeren kan dit worden bereikt door het opnemen van elastische segmenten of monomeren die moleculaire interactie sterisch belemmeren; dit chemische modificatieproces staat bekend als "innerlijke plasticisatie". voor natuurlijkral producten of harde polymeren met een slechte verwerking, de optie is het uitwendige gebruik van weekmakers in de coatingformulering
Weekmakers interageren fysiek met het polymeerbindmiddelmolecuul, zonder een chemische reactie en vormen een homogeen systeem. De interactie is gebaseerd op de specifieke structuur van de weekmaker, die typisch polaire en niet-polaire delen bevat, en resulteert in een verlaging van de glastemperatuur (Tg). Om een hoge efficiëntie te garanderen, moet de weekmaker in staat zijn om de hars te penetreren bij filmvormende omstandigheden.
Klassieke weekmakers zijn materialen met een laag molecuulgewicht, zoals ftalaatesters. Meer recentelijk hebben ftalaatvrije producten echter de voorkeur, aangezien het gebruik van ftalaatesters beperkt is vanwege bezorgdheid over de productveiligheid.