چه رزین هایی در پوشش های پودری ترموپلاستیک استفاده می شود

سه رزین اولیه استفاده می شود پوشش پودری ترموپلاستیک، وینیل، نایلون و پلی استر. این مواد برای برخی از کاربردهای تماس با غذا، تجهیزات زمین بازی، چرخ دستی های خرید، قفسه بندی بیمارستان و سایر کاربردها استفاده می شود.

تعداد کمی از ترموپلاستیک ها دارای طیف وسیعی از خواص ظاهری، ویژگی های عملکردی و پایداری هستند که در کاربردهایی که از پودرهای ترموست استفاده می کنند، مورد نیاز است.

پودرهای ترموپلاستیک معمولاً موادی با وزن مولکولی بالا هستند که برای ذوب و جاری شدن نیاز به دمای بالا دارند. آنها معمولاً با استفاده از بستر سیال اعمال می شوند و قطعات هم از قبل گرم می شوند و هم پس از گرم شدن.

بیشتر پوشش های پودری ترموپلاستیک خاصیت چسبندگی حاشیه ای دارند، به طوری که قبل از اجرا، بستر باید بلاست و پرایم شود.

پودرهای ترموپلاستیک به طور دائمی ذوب می شوند. این بدان معناست که پس از گرم شدن، همیشه می‌توان آن‌ها را دوباره گرم کرد و به شکل‌های متفاوتی که کاربر می‌خواهد بازیافت کرد. در مقابل، پودرهای گرماسخت، پس از گرم شدن و قالب گیری به شکل های خاص، نمی توانند بدون ذغال شدن یا شکستن دوباره گرم شوند. توضیح شیمیایی این رفتار این است که مولکول‌ها در ترموپلاستیک‌ها به‌طور ضعیفی به یکدیگر جذب می‌شوند، در حالی که در یک گرماسخت به هم متصل هستند.

نیروهای واندروالسی مولکول ها را جذب و در کنار هم نگه می دارند. از آنجایی که گرمانرم ها توسط نیروهای ضعیف واندروالسی توصیف می شوند، زنجیره های مولکولی که ترموپلاستیک ها را می سازند، آنها را قادر می سازند تا منبسط شوند و انعطاف پذیر باشند. از سوی دیگر، هنگامی که پودرهای ترموست حرارت داده می شوند، از نظر شیمیایی واکنش نشان می دهند و ترکیب جدید تشکیل شده با نیروهای قوی واندروالس مشخص می شود. آنها به جای تشکیل زنجیره های بلند، مولکول هایی را تشکیل می دهند که ماهیت کریستالی دارند و بازیافت یا ذوب مجدد محصول را پس از پخت دشوار می کنند.