پوشش های ضد میکروبی

ضد میکروبی پوشش ها در مقیاس سخاوتمندانه، در طیف وسیعی از کاربردها، از رنگ‌های ضد رسوب، پوشش‌های مورد استفاده در بیمارستان‌ها و تجهیزات پزشکی گرفته تا پوشش‌های جلبک‌کش و قارچ‌کش در داخل و اطراف خانه استفاده می‌شوند. تاکنون برای این منظور از پوشش هایی با سموم اضافه استفاده می شود. یک مشکل رو به رشد در جهان ما این است که از یک طرف به دلایل بهداشتی و محیطی، بیوسیدها بیشتر و بیشتر ممنوع می شوند، در حالی که از طرف دیگر باکتری ها مقاوم تر می شوند. مثال خوب مشکلات رو به رشد باکتری ao MRSA در بیمارستان ها است

با فناوری توسعه یافته توسط پوشش های ضد میکروبی، پوشش های ضد میکروبی (به عنوان مثال رنگ هایی با اثرات ضد باکتری، ضد جلبک و/یا ضد قارچ) را می توان بدون استفاده از "بیوسیدهای آهسته رهش" (سمی) که اخیراً استفاده شده است تولید کرد.

فناوری پوشش های ضد میکروبی کاملاً متفاوت عمل می کند: شیمیایی یا سمی نیست، بلکه مکانیکی است. با استفاده از فرآیند پلیمریزاسیون مضاعف، یک عامل اتصال ضد میکروبی (محیط، ماده اصلی هر پوشش) ساخته می‌شود. این ماده اتصال دهنده دارای خاصیت بسیار ویژه ای است که در طی فرآیند پخت، نوعی سطح "سیم خاردار نانوتکنولوژیک" ایجاد می کند. هنگامی که یک میکروب (یا هر میکروارگانیسمی) با این سطح تماس پیدا می کند، دیواره سلولی آن مانند یک بالون سوراخ می شود، بنابراین میکروب می میرد.

در قیاس با تله موش، به جای سم موش، فناوری ضد میکروبی مانند نوعی تله میکروبی در مقیاس نانو عمل می کند. این عمل مکانیکی جدا از اینکه برای انسان و محیط کاملاً ایمن است، مزیت بزرگ دیگری نیز دارد: میکروب ها در برابر این نوع کنترل مقاوم نمی شوند. پدیده ای که به نظر می رسد به یک مشکل رو به رشد تبدیل شود، به عنوان مثال با عفونت بدنام MRSA در بیمارستان ها.