Θερμοσκληρυνόμενη βαφή πούδρας και θερμοπλαστική σκόνη
επίστρωση σε σκόνη είναι ένας τύπος επίστρωσης που εφαρμόζεται ως ξηρή σκόνη με ελεύθερη ροή. Η κύρια διαφορά μεταξύ μιας συμβατικής υγρής βαφής και μιας επικάλυψης πούδρας είναι ότι η επίστρωση πούδρας δεν απαιτεί διαλύτη για να διατηρεί το συνδετικό και τα εξαρτήματα πλήρωσης σε μορφή υγρού εναιωρήματος. Η επίστρωση εφαρμόζεται τυπικά ηλεκτροστατικά και στη συνέχεια σκληρύνεται υπό θερμότητα για να επιτρέψει να ρέει και να σχηματίσει ένα «δέρμα». Εφαρμόζονται ως ξηρό υλικό και περιέχουν πολύ λίγες, έως καθόλου, Πτητικές Οργανικές Ενώσεις (VOC). Η πρώτη ύλη είναι literalΕίναι μια σκόνη, αναμειγνύεται ξηρά, εξωθείται και αλέθεται στο τελικό υλικό. Μια περιβαλλοντικά ασφαλής επίστρωση που μπορεί να προσφέρει ποικίλα φινιρίσματα υψηλής ποιότητας κάνει τη σκόνη μια δημοφιλή εναλλακτική λύση στο οικολογικά ευαίσθητο κλίμα που ζούμε σήμερα.
Η σκόνη μπορεί να είναι α θερμοπλαστικός ή ένα θερμοσκληρυνόμενο πολυμερές. Συνήθως χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει ένα σκληρό φινίρισμα που είναι πιο σκληρό από το συμβατικό χρώμα. Η επίστρωση σε σκόνη χρησιμοποιείται κυρίως για την επίστρωση μετάλλων, όπως οικιακές συσκευές, εξώθηση αλουμινίου και εξαρτήματα αυτοκινήτων και ποδηλάτων. Οι νεότερες τεχνολογίες επιτρέπουν σε άλλα υλικά, όπως το MDF (ινοσανίδες μεσαίας πυκνότητας), να επικαλύπτονται με σκόνη χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους.
Η θερμοπλαστική σκόνη επίστρωσης δεν αντιδρά χημικά σε φάση σκλήρυνσης. Συνήθως χρησιμοποιούνται για λειτουργικές εφαρμογές και εφαρμόζονται σε παχιές μεμβράνες, συνήθως 6–12 mils. Χρησιμοποιούνται για ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών που απαιτούν σκληρό φινίρισμα με αντοχή στην κρούση ή/και χημική αντοχή.
Εφαρμόζεται θερμοσκληρυνόμενη επικάλυψη σκόνης και στη συνέχεια ωριμάζει σε φούρνο σε συγκεκριμένη θερμοκρασία για ορισμένο χρόνο. Η διαδικασία σκλήρυνσης θα προκαλέσει μια χημική σταυροσύνδεση, αλλάζοντας τη σκόνη σε μια συνεχή μεμβράνη που δεν θα ξαναλιώσει. Χρησιμοποιούνται για μια ποικιλία λειτουργικών και διακοσμητικών εφαρμογών και συνήθως εφαρμόζονται σε λεπτότερες μεμβράνες, συνήθως σε πάχος μεμβράνης από 1.5 έως 4 χιλ.