Ποιες ρητίνες χρησιμοποιούνται σε θερμοπλαστικά επιχρίσματα πούδρας

Υπάρχουν τρεις κύριες ρητίνες που χρησιμοποιούνται σε θερμοπλαστική επίστρωση πούδρας, βινύλια, νάιλον και πολυεστέρες. Αυτά τα υλικά χρησιμοποιούνται για ορισμένες εφαρμογές επαφής με τρόφιμα, εξοπλισμό παιδικής χαράς, καρότσια αγορών, ράφια νοσοκομείων και άλλες εφαρμογές.

Λίγα από τα θερμοπλαστικά έχουν το ευρύ φάσμα ιδιοτήτων εμφάνισης, ιδιοτήτων απόδοσης και σταθερότητας που απαιτούνται σε εφαρμογές που χρησιμοποιούν θερμοσκληρυνόμενες σκόνες.

Οι θερμοπλαστικές σκόνες είναι συνήθως υλικά υψηλού μοριακού βάρους που απαιτούν υψηλή θερμοκρασία για να λιώσουν και να ρέουν. Συνήθως εφαρμόζονται με εφαρμογή ρευστοποιημένης κλίνης και τα εξαρτήματα προθερμαίνονται και μεταθερμαίνονται.

Οι περισσότερες από τις θερμοπλαστικές επικαλύψεις πούδρας έχουν οριακές ιδιότητες πρόσφυσης έτσι ώστε το υπόστρωμα πρέπει να αμμοβοληθεί και να ασταρωθεί πριν την εφαρμογή.

Οι θερμοπλαστικές σκόνες είναι μόνιμα εύτηκτες. Αυτό σημαίνει ότι, αφού θερμανθούν, μπορούν πάντα να επαναθερμανθούν και να ανακυκλωθούν σε διαφορετικά σχήματα όπως επιθυμεί ο χρήστης. Αντίθετα, οι θερμοσκληρυνόμενες σκόνες, αφού θερμανθούν και διαμορφωθούν σε συγκεκριμένα σχήματα, δεν μπορούν να ξαναθερμανθούν χωρίς απανθράκωση ή διάσπαση. Η χημική εξήγηση για αυτή τη συμπεριφορά είναι ότι τα μόρια στα θερμοπλαστικά έλκονται ασθενώς μεταξύ τους ενώ σε ένα θερμοσκληρυνόμενο συνδέονται με αλυσίδα.

Οι δυνάμεις Van der Waals προσελκύουν και συγκρατούν τα μόρια μαζί. Δεδομένου ότι τα θερμοπλαστικά περιγράφονται από ασθενείς δυνάμεις van der Waals, οι μοριακές αλυσίδες που αποτελούν τα θερμοπλαστικά τους επιτρέπουν να διαστέλλονται και να είναι εύκαμπτα. Από την άλλη πλευρά, μόλις θερμανθούν οι θερμοσκληρυνόμενες σκόνες, αντιδρούν χημικά και η νέα ένωση που σχηματίζεται χαρακτηρίζεται από ισχυρές δυνάμεις van der Waals. Αντί να σχηματίζουν μακριές αλυσίδες, σχηματίζουν μόρια που είναι κρυσταλλικής φύσης, καθιστώντας το προϊόν δύσκολο να ανακυκλωθεί ή να λιώσει ξανά αφού ωριμάσει.