Δοκιμή κάμψης και πρόσφυση επίστρωσης σκόνης FBE

Προσκόλληση του Επικάλυψη πούδρας FBE

Ένας ελεγκτής βεντούζας χρησιμοποιείται κυρίως για τον προσδιορισμό της πρόσφυσης της επικάλυψης σκόνης FBE και το Σχήμα 7 δείχνει την αρχή δοκιμής του ελεγκτή βεντούζας. Η κεφαλή του ελεγκτή βεντούζας είναι σφαιρική, πιέζοντας το πίσω μέρος των επικαλυμμένων πάνελ για να ελέγξει εάν η θετική μεμβράνη έσπασε ή διαχωρίστηκε από το υπόστρωμα. Το Σχήμα 8 είναι ένα αποτέλεσμα δοκιμής βεντούζας της επίστρωσης εποξειδικής σκόνης. Μπορεί να φανεί ότι οι επικαλύψεις σκόνης FBE που δεν είναι γεμισμένες με προπολυμερή CTBN-EP έχουν μικρές ορατές ρωγμές (Εικ. 8(1)), ενώ οι επικαλύψεις γεμάτες με προπολυμερή CTBN-EP (Εικ. 8(2-3)) δεν έχουν ορατές ρωγμές, υποδεικνύοντας καλή πρόσφυση και σκληρότητα.

Ανθεκτικό στις δοκιμές κάμψης επιχρισμάτων πούδρας FBE

Το Σχήμα 9 δείχνει την αντίσταση στα αποτελέσματα δοκιμής κάμψης τριών ειδών επικαλύψεων πούδρας FBE. Η αντίσταση στην κάμψη των επικαλύψεων σκόνης FBE χωρίς πλήρωση με προπολυμερή CTBN-EP είναι χαμηλή (Εικ. 9(1)) και εντοπίζεται φαινόμενο συνεκτικής αστοχίας. Όταν τα προπολυμερή CTBN-EP προστίθενται στην επικάλυψη σκόνης, η αντίσταση στην κάμψη των επικαλύψεων σκόνης FBE βελτιώνεται σημαντικά με αυξημένη περιεκτικότητα σε προπολυμερή CTBN-EP (Εικ. 9(2-3)) και δεν εντοπίζεται φαινόμενο συνεκτικής αστοχίας , υποδηλώνοντας υψηλή αντοχή στην κάμψη.

Δοκιμή ψεκασμού αλατιού επιστρώσεων

Η αντοχή στη διάβρωση των επικαλύψεων αξιολογείται με έκθεση των επικαλύψεων σε ατμόσφαιρα ομίχλης αλατιού που δημιουργείται με ψεκασμό υδατικού διαλύματος NaCl 5 wt% στους 35 ± 2 °C για 3000 ώρες σύμφωνα με την προδιαγραφή ISO 14655:1999. Μετά την απομάκρυνση από τον θάλαμο ομίχλης αλατιού, όλα τα δείγματα ξεπλένονται με απεσταγμένο νερό για να αφαιρεθούν τυχόν υπολείμματα, παρατηρείται η διάβρωση της επικάλυψης. Μπορεί να φανεί από το Σχ. 10, αφού οι επικαλύψεις γεμίσουν με προπολυμερή CTBNEP (Εικ. 10β), δεν υπάρχουν ενδείξεις σκουριάς και τα δείγματα είναι απαλλαγμένα από διακοπές, υποδεικνύοντας την αντοχή στη διάβρωση των επικαλύψεων με προπολυμερή CTBN EP θα μπορούσε να πληροί τις απαιτήσεις του προτύπου.

Η αντοχή στη διάβρωση μιας οργανικής επίστρωσης χωρίς ελαττώματα εξαρτάται κυρίως από τις ιδιότητες φραγμού της, δηλαδή από το πώς μειώνει τη διάχυση της υγρασίας και των διαβρωτικών ιόντων μέσω της μεμβράνης. Μεταξύ των παραμέτρων που συμβάλλουν στις ιδιότητες φραγμού είναι η προσβολή του υποκείμενου μεταλλικού υποστρώματος. Η επίστρωση κοντά στη γυμνή περιοχή δημιουργεί ένα στρώμα παθητικοποίησης στο υπόστρωμα που αποτρέπει την περαιτέρω διάβρωση. Ως εκ τούτου, μπορεί να συλλάβει τα ιόντα (πιθανώς Cl−) εύκολα για να σχηματίσει το ντοπαρισμένο πολυμερές.