Plastificantes en formulacións de revestimentos

Plastificantes en formulacións de revestimentos

Plastificantes úsanse para controlar o proceso de formación de película dos revestimentos baseados no secado físico de materiais formadores de película. A formación adecuada da película é esencial para satisfacer as demandas de propiedades específicas do revestimento, como o aspecto da película seca, a adhesión ao substrato, a elasticidade, en combinación cun alto nivel de dureza ao mesmo tempo.

Os plastificantes funcionan reducindo a temperatura de formación da película e elasticizan o revestimento; Os plastificantes funcionan incrustando-se entre as cadeas de polímeros, sepazándoas (aumentando o "volume libre") e, polo tanto, baixando significativamente a temperatura de transición vítrea do polímero e facéndoo máis brando.

As moléculas dos materiais poliméricos formadores de película, como a nitrocelulosa (NC), adoitan mostrar unha baixa mobilidade da cadea, explicada pola forte interacción molecular (explicada polas forzas de van der Waals) das cadeas poliméricas. O papel do plastificante é reducir ou evitar por completo a formación de tales enlaces ponte. No caso dos polímeros sintéticos isto pódese conseguir incorporando segmentos elasticizadores ou monómeros que dificultan estericamente a interacción molecular; este proceso de modificación química coñécese como "plastificación interna". Para natural produtos ou polímeros duros de mal procesamento, a opción é o uso externo de plastificantes na formulación do revestimento

Os plastificantes interactúan fisicamente coa molécula aglutinante do polímero, sen unha reacción química e forman un sistema homoxéneo. A interacción baséase na estrutura específica do plastificante, que normalmente contén partes polares e non polares, e ten como resultado a baixada da temperatura do vidro (Tg). Para garantir unha alta eficiencia, o plastificante debe ser capaz de penetrar na resina en condicións de formación de película.

Os plastificantes clásicos son materiais de baixo peso molecular, como os ésteres de ftalatos. Non obstante, máis recentemente prefírense os produtos libres de ftalatos xa que o uso de ésteres de ftalatos está restrinxido debido a problemas de seguridade do produto.

Deixe unha resposta

O teu enderezo de correo electrónico non será publicado. Os campos obrigatorios están marcados como *