Επιστρώσεις μετατροπής φωσφορικών

Η αναγνωρισμένη προεπεξεργασία για χαλύβδινα υποστρώματα ακριβώς πριν την εφαρμογή του επικαλύψεις σκόνης είναι φωσφορώδες το οποίο μπορεί να ποικίλλει σε βάρος επικάλυψης.

Όσο μεγαλύτερο είναι το βάρος της επικάλυψης μετατροπής τόσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός αντοχής στη διάβρωση που επιτυγχάνεται. Όσο χαμηλότερο είναι το βάρος της επίστρωσης τόσο καλύτερες είναι οι μηχανικές ιδιότητες. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να επιλέξετε έναν συμβιβασμό μεταξύ των μηχανικών ιδιοτήτων και της αντοχής στη διάβρωση. Τα υψηλά βάρη επίστρωσης με φωσφορικά άλατα μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα με τις επικαλύψεις πούδρας, καθώς μπορεί να συμβεί θραύση κρυστάλλου όταν η επίστρωση υποβάλλεται σε τοπικές μηχανικές δυνάμεις, π.χ. κάμψη ή κρούση.

Λόγω της εξαιρετικής προσκόλλησης της επικάλυψης πούδρας στη φωσφορική επικάλυψη, η διάλυση συνήθως συμβαίνει στη διεπιφάνεια φωσφορικού/υποστρώματος μετάλλου και όχι στη διεπιφάνεια επικάλυψης φωσφορικού/σκόνης.

Οι φωσφορικές επικαλύψεις καλύπτονται από το BS3189/1959, την κατηγορία C για τον φωσφορικό ψευδάργυρο και την κατηγορία D για τον φωσφορικό σίδηρο.
Ένας λεπτόκοκκος κρυσταλλικός φωσφορικός ψευδάργυρος συνιστάται σε βάρη επικάλυψης 1-2 g/m2 και για φωσφορικό σίδηρο 0.3-1 g/m2. Η εφαρμογή μπορεί να γίνει με ψεκασμό ή εμβάπτιση. Η παθητικοποίηση χρωμικού δεν είναι συνήθως απαραίτητη.
Ο φωσφορικός ψευδάργυρος μπορεί να εφαρμοστεί είτε με ψεκασμό είτε με εμβάπτιση σε λειτουργία πέντε σταδίων, π.χ. απολίπανση αλκαλίων, ξέβγαλμα, φωσφορικό ψευδάργυρο, δύο ξεβγάλματα με νερό.

Οι επικαλύψεις φωσφορικού σιδήρου εφαρμόζονται συνήθως με ψεκασμό σε λειτουργία τριών ή τεσσάρων σταδίων. Η εργασία συνήθως περνά από δύο τμήματα ξεβγάλματος με νερό πριν στεγνώσει.
Είναι απαραίτητο το τεμάχιο εργασίας μετά τη φωσφοροποίηση να επικαλυφθεί με σκόνη το συντομότερο δυνατό μετά την ξήρανση.