Polietilen Reçinenin Kısa Tanıtımı
Polietilen Reçinenin Kısa Tanıtımı
Polietilen (PE) bir termoplastik etilenin polimerleştirilmesiyle elde edilen reçine. Sanayide, az miktarda alfa-olefin içeren etilen kopolimerleri de dahildir. Polietilen reçine kokusuzdur, toksik değildir, mum gibi hissettirir, mükemmel düşük sıcaklık direncine sahiptir (minimum çalışma sıcaklığı -100~-70°C'ye ulaşabilir), iyi kimyasal stabiliteye sahiptir ve çoğu asit ve alkali erozyona karşı dayanıklıdır (oksidasyona dirençli değildir) doğal asit). Düşük su emilimi ve mükemmel elektrik yalıtımı ile oda sıcaklığında yaygın çözücülerde çözünmez.
Polietilen, 1922'de İngiliz ICI Şirketi tarafından sentezlendi ve 1933'te İngiliz Bonemen Kimya Endüstrisi Şirketi, etilenin yüksek basınç altında polietilen oluşturmak üzere polimerize edilebileceğini buldu. Bu yöntem 1939'da sanayileştirildi ve yaygın olarak yüksek basınç yöntemi olarak biliniyor. 1953'te Fed'den K. Zieglerral Almanya Cumhuriyeti, katalizör olarak TiCl4-Al(C2H5)3 ile etilenin daha düşük basınç altında da polimerize edilebileceğini buldu. Bu yöntem, 1955 yılında Federal Hearst Company tarafından endüstriyel üretime sokuldu.ral Almanya Cumhuriyeti ve yaygın olarak düşük basınçlı polietilen olarak bilinir. 1950'lerin başında, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Philips Petroleum Company, bir katalizör olarak krom oksit-silika alümina kullanılarak etilenin orta basınç altında yüksek yoğunluklu polietilen oluşturmak üzere polimerize edilebileceğini keşfetti ve 1957'de endüstriyel üretim gerçekleşti. 1960'larda , Kanadalı DuPont Şirketi, çözelti yöntemiyle etilen ve α-olefin ile düşük yoğunluklu polietilen yapmaya başladı. 1977'de Union Carbide Company ve Amerika Birleşik Devletleri'nden Dow Chemical Company, lineer düşük yoğunluklu polietilen adı verilen düşük yoğunluklu polietileni yapmak için art arda düşük basınç yöntemini kullandılar ve bunlardan en önemlisi Union Carbide Company'nin gaz fazı yöntemiydi. Lineer düşük yoğunluklu polietilenin performansı, düşük yoğunluklu polietilenin performansına benzer ve yüksek yoğunluklu polietilenin bazı özelliklerine sahiptir. Ayrıca üretimde enerji tüketiminin düşük olması nedeniyle son derece hızlı bir şekilde gelişerek en göz alıcı yeni sentetik reçinelerden biri haline gelmiştir.
Düşük basınç yönteminin temel teknolojisi katalizörde yatmaktadır. Almanya'da Ziegler tarafından icat edilen TiCl4-Al(C2H5)3 sistemi, poliolefinler için birinci nesil katalizördür. 1963'te Belçikalı Solvay Şirketi, taşıyıcı olarak magnezyum bileşiği ile ikinci nesil katalizörün öncülüğünü yaptı ve katalitik verim, gram titanyum başına on binlerce ila yüz binlerce gram polietilene ulaştı. İkinci nesil katalizörün kullanılması, katalizör kalıntılarının çıkarılması için işlem sonrası prosesi de kurtarabilir. Daha sonra gaz fazı yöntemi için yüksek verimli katalizörler geliştirildi. 1975 yılında, İtalyan Monte Edison Group Corporation, granülasyon olmadan doğrudan küresel polietilen üretebilen bir katalizör geliştirdi. Yüksek yoğunluklu polietilen üretiminde bir başka devrim olan üçüncü nesil katalizör olarak adlandırılır.
Polietilen reçine, çevresel strese (kimyasal ve mekanik etki) karşı çok hassastır ve kimyasal yapı ve işleme açısından polimerlere göre termal yaşlanmaya karşı daha az dirençlidir. Polietilen, geleneksel termoplastik kalıplama yöntemleriyle işlenebilir. Özellikle film, ambalaj malzemeleri, kaplar, borular, monofilamentler, teller ve kablolar, günlük ihtiyaçlar vb. üretmek için kullanılan geniş bir kullanım alanına sahiptir ve TV'ler, radarlar vb. için yüksek frekanslı yalıtım malzemeleri olarak kullanılabilir.
Petrokimya endüstrisinin gelişmesiyle birlikte polietilen üretimi hızla gelişti ve üretim, toplam plastik üretiminin yaklaşık 1/4'ünü oluşturuyor. 1983 yılında dünyanın toplam polietilen üretim kapasitesi 24.65 Mt, yapımı devam eden ünitelerin kapasitesi 3.16 Mt idi 2011 yılındaki son istatistiklere göre dünya üretim kapasitesi 96 Mt'a ulaştı. ve tüketim yavaş yavaş Asya'ya kayıyor ve Çin giderek en önemli tüketici pazarı haline geliyor.