Konfigurasie van poeierbedekkingtoepassingstoerusting

Daar is baie maniere om aansoek te doen poeierlaag materiaal;en daar is seweral poeierbedekkingtoepassingstoerusting vir opsie. Die materiaal wat aangewend gaan word, moet egter van 'n versoenbare tipe wees. Byvoorbeeld, as die metode van toediening vloeibed is. dan moet die poeierbedekkingsmateriaal 'n vloeibedgraad wees. Omgekeerd, as die metode van toediening elektrostatiese bespuiting is, moet die poeiermateriaal 'n elektrostatiese spuitgraad wees.

Sodra die materiaal korrek gekies is, dan word die metode van toediening gekies deur onderdeelontwerp en produksiedoelwitte. Daar is twee vorme van toedieningsmetodes. Hierdie verskil so wyd as die toepassings wat hulle pas.

Hierdie vorms is:

1. Toediening van gefluïdiseerde bed
2. Spuittoediening.

GEVLUIDISEERDE BED

Hierdie metode van toediening was die eerste een wat gebruik is om poeierbedekkingsmateriaal aan te wend. Dit word vandag nog gebruik op baie toepassings waar die na-geharde filmdikte meer as 5.0 mils is. Tipiese items is draadprodukte, elektriese busstawe, ens.

Die vloeibedmetode van toediening kan op twee maniere uitgevoer word. Een manier is die. Dit is 'n proses wat vereis dat die deel voorverhit word sodat die poeier smelt en daaraan kleef. Die warm deel word in 'n gefluïdiseerde bed poeier geplaas om te bedek. Die hoeveelheid poeier wat op die onderdeel toegedien word, is 'n funksie van hoe warm die onderdeel is en hoe lank dit in die bed is. Dit is duidelik dat die beheer van filmdikte nie van primêre belang is wanneer hierdie metode gebruik word nie.

Om meer beheer oor filmdikte op die deel te verkry, met 'n vloeibedstelsel, word die beginsels van elektrostatika bekendgestel. Soos in Fig. 1 getoon word, word die deel bo die vloeibed vervoer en die poeier word daarheen aangetrek. Die deel benodig nou geen voorverhitting voordat dit bo die bed geplaas word nie. Die poeier word na die deel aangetrek deur middel van 'n elektrostatiese lading op die poeierdeeltjie. Hierdie elektrostatiese lading word ontwikkel in 'n elektrostatiese veld óf bo óf in die gefluïdiseerde bed.

Die filmdikte op die onderdeel word nou beheer deur nie net die hoeveelheid tyd wat die onderdeel in die vloeibed is nie, maar ook hoeveel elektrostatiese lading op die poeierdeeltjie is. Hitte word steeds soms in hierdie proses gebruik om deelkonfigurasie te oorkom wat Faraday-hokprobleme kan veroorsaak.

Hierdie metode van toediening word gebruik om elektriese motor-ankers te bedek. Dit vereis 'n hoë diëlektriese sterkte-bedekking met filmdiktebeheer om die draad behoorlik te laat gewikkel.

Gefluidiseerde bedkonstruksie verskil met elke vervaardiger; dieselfde basiese komponente word egter in alle ontwerpe gebruik. Hierdie komponente is die hopper of tenk, die plenum of lugkamer, en die vloeibare plaat. Verskillende materiale word vir elk van hierdie komponente gebruik, afhangend van ontwerp, vervaardiger en eindgebruik. Die vloeibare plaat kan byvoorbeeld gemaak word van poreuse poliëtileen, klankbord, handwerkpapier, of enige poreuse materiaal of kombinasie van materiale. Die tenk kan gemaak word van watter materiaal ook al wat die gewig van die poeier kan dra.

SPUIT TOEDIENING

Die metode om poeierbedekking met elektrostatiese spuittoerusting toe te pas, word in twee tipes opgedeel. In beide gevalle moet elektrostatika gebruik word om die poeier na die deel te lok. Daar is geen meganiese aantrekking of adhesie om vas te hou nie. Die poeier aan die deel soos gesien in vloeibare spuitstelsels. Daarom moet die poeier gelaai word, of die deel verhit word (termiese aantrekking), om na die substraat aangetrek te word. Die beste analogie om dit te verduidelik is dat as jy 'n ballon teen jou hare vryf, dit aan die muur sal vassit as gevolg van die elektrostatiese lading. Dieselfde ballon sal nie aan die muur vassit sonder die elektrostatiese lading nie. Hierdie eksperiment moet op 'n droë (nie vogtige) dag uitgevoer word. Die twee tipes elektrostatiese spuitpoeierbedekkingtoerusting is:

1. korona gelaaide spuitgewere.
2. Tribo het spuitgewere gelaai

Stroomsterktebeperking, stroomsiklusse of intermitterende stroomtoediening verleng die vereiste bedekkingstyd, aangesien dit die toegepaste ampère-sekondes (coulombs) is wat die elektrode-afsetting produseer.

Huidige verbruik wissel van ongeveer 15 coulombs per gram voltooide jas tot 150 coul/g. Na 'n aanvanklike stroompieëling verminder die hoë elektriese weerstand van die vars neergelegde film die stroomvloei, wat lei tot 'n overall vereiste van twee tot vier ampère per vierkante voet vir een tot drie minute, of tussen een en drie kilowattuur per 100 vierkante voet. Bedekkingstyd wissel gewoonlik van een tot drie minute. Vir spesiale werk, soos drade. staalbande, ens., word bedekkingstye so laag as ses sekondes gerapporteer.

Die spanningsvereiste word grootliks bepaal deur die aard van die verspreide hars in die bad. Installasies word gewoonlik teen tussen 200 en 400 volt bedryf, hoewel sommige na bewering so laag as 50 volt en ander so hoog as 1000 volt bedryf word.

Spoel:

Vars bedekte stukke, wanneer dit uit die bad gelig word, dra baddruppels en selfs plasse verf. 'n Hoë konsentrasie verf vastestowwe bestaan ​​in die omgewing van 'n werkstuk wat gedek word. Daar word beraam dat 'n motorbak ongeveer 1 liter bad kan dra (uitsleep). By 10 gew.% nie-vlugtige stowwe is dit ongeveer 1 lb. vaste stowwe. Met inagneming van die migrasie van vaste stowwe na oppervlaktes wat bedek word, word vastestofkonsentrasies van tot 35% in hul omgewing verwag. Dit is dus duidelik dat die herstel van opgeligte verfbad nodig is, en 'n winsgewende manier is gevind in die vorm van "ultrafiltraat spoel."

Ultrafiltrasie gebruik membrane wat die deurgang van water en werklik opgeloste stowwe toelaat, soos oplosmiddels, oplosmiddels, soute (onsuiwerhede!), ens. Verspreide verfharse, pigmente, ens. word deur die membraan behou. Honderd of meer liter bad gaan aan die een kant van die membraan onder druk, terwyl een liter helder waterige vloeistof deur die membraan gaan. Die vloeistof, wat permeaat of ultrafiltraat genoem word, word opgevang en as spoelvloeistof gebruik (Fig. 7). 'n Drie-stadium spoelstelsel herwin ongeveer 85% van die verf vastestowwe wat uit die bad gelig is.

Hoeveelhede ultrafiltraat word soms weggegooi, wat vragmotors na stortingsterreine kan noodsaak. Die volume van hierdie afval kan verminder word deur tru-osmose.

Bak of genees:

Die tyd-/temperatuurvereistes vir uitharding word deur die harsstelsel bepaal en is soortgelyk aan dié wat benodig word vir konvensionele dip- of spuitverf - gewoonlik 5-25 minute by 250'F tot 400°F lugtemperatuur. Lugdroogende elektrojasse is op die mark.

TOERUSTING

Bedekking tenks.

Twee tipes tenk word gebruik:

1. Die tenkwand word as teenelektrode gebruik.
2. Die tenkwand is uitgevoer met 'n elektries isolerende laag, terwyl die teenelektrodes in die tenk geplaas word en dan volgens grootte of vorm van werkstuk geposisioneer word. Die elektrodes word in sommige installasies omring deur kompartemente, waarvan die een kant deur 'n membraan gevorm word. Die teenione "X" of "Y"(Tabel 1) versamel in die elektrodekompartemente deur 'n proses wat elektrodialise genoem word, en word weggegooi of hergebruik.

Roering:
Pompe, trekbuise, lynskagte en uitwerp-spuitpuntstelsels wat in staat is om die hele badvolume binne 6 tot 30 minute te beweeg of om te draai, word gebruik om te verhoed dat die verf in die tenk afsak.

Fltrasie:
As 'n reël word 5 tot 75 mikron poriegrootte filters gebruik om die hele verfvolume binne 30 tot 120 minute deur die filter te laat slaag. Die suurvoermateriaal word vervaardig en verskeep teen verfkonsentrasies wat wissel van 40% tot 99+ %. In sommige installasies word die voer in die tenk gedoseer in die vorm van twee of meer komponente, een komponent is die hars, die ander komponent is 'n pigment suspensie, ens.

Metode vir verwydering van oplosmiddel:

Om 'n bad in werkende toestand te hou, word die oorblywende oplosmiddel verwyder deur middel van elektrodialise, ioonuitruiling of dialise metodes.

Verkoelingstoerusting:

Feitlik al die toegepaste elektriese energie word in hitte omgeskakel. Verkoelingstoerusting moet voldoende wees om die verlangde badtemperatuur te handhaaf, gewoonlik tussen 70°F en 90F, soos gespesifiseer deur die verfverskaffers.

Bak of genees:

Die konvensionele tipe oond word gebruik. Die lugsnelheid deur die oond is relatief laag, as gevolg van die baie klein hoeveelhede organiese vlugtige stowwe in die verflaag.

Kragbron:

Soortgelykers wat gelykstroom van minder as 10% rimpelfaktor lewer, word gewoonlik gespesifiseer. Verskeie uitsetspanningkontroles word gebruik, soos kraanskakelaars, induksiereguleerders, versadigbare kernreaktors, ens. Spannings in die 50 tot 500V-reeks word gewoonlik verskaf. Die huidige vereiste word bereken uit die gewig van die laag wat in die beskikbare tyd toegedien moet word.