Pearlescent Pigmente

Pearlescent Pigmente

Tradisionele pêrelpigmente bestaan ​​uit 'n metaaloksiedlaag met 'n hoë brekingsindeks wat op 'n deursigtige substraat met lae brekingsindeks bedek is, soos natural mika. Hierdie gelaagde struktuur is in wisselwerking met lig om konstruktiewe en vernietigende interferensiepatrone te produseer in beide die gereflekteerde en oorgedrade lig, wat ons sien as kleur.

Hierdie tegnologie is uitgebrei na ander sintetiese substrate soos glas, alumina, silika en sintetiese mika. Verskeie effekte wissel van satyn en pêrel glans, om te skitter met hoë chromatiese waardes, en kleurverskuiwende kleurhoogtepunte, weer na gelang van die presiese argitektuur (tipe metaaloksied, laagdikte, deeltjiegrootteverspreiding, aspekverhouding van die substrate, ens.).

Wanneer dit met titaandioksied bedek is, wissel hierdie interferensiepigmente in kleur van silwer, goue, rooi, blou en groen. Boonop lei ysteroksied-bedekte substrate tot 'n diep chromatiese glans effek. Die hoofbeperkings van die pêrel-effekte is 'n gebrek aan ondeursigtigheid en laer ligte kontras tussen spiegelende en afwaartse flophoeke.