Fysische en chemische eigenschappen van polyethyleenhars:
Fysische en chemische eigenschappen van polyethyleenhars:
Chemische eigenschappen
Polyethyleen heeft een goede chemische stabiliteit en is bestand tegen verdund salpeterzuur, verdund zwavelzuur en elke concentratie van zoutzuur, fluorwaterstofzuur, fosforzuur, mierenzuur, azijnzuur, ammoniakwater, aminen, waterstofperoxide, natriumhydroxide, kaliumhydroxide, enz. . oplossing. Maar het is niet bestand tegen sterke oxidatieve corrosie, zoals rokend zwavelzuur, geconcentreerd salpeterzuur, chroomzuur en zwavelzuurmengsel. Bij kamertemperatuur zullen de bovengenoemde oplosmiddelen polyethyleen langzaam eroderen, terwijl bij 90-100°C geconcentreerd zwavelzuur en geconcentreerd salpeterzuur polyethyleen snel zullen eroderen, waardoor het wordt vernietigd of ontleed. Polyethyleen kan gemakkelijk worden foto-geoxideerd, thermisch geoxideerd, afgebroken door ozon en gemakkelijk afgebroken onder invloed van ultraviolette stralen. Carbon black heeft een uitstekend lichtafschermend effect op polyethyleen. Reacties zoals verknoping, ketensplitsing en vorming van onverzadigde groepen kunnen optreden na bestraling.
Mechanische eigenschappen
De mechanische eigenschappen van polyethyleen zijn genral, de treksterkte is laag, de kruipweerstand is niet goed en de slagvastheid is goed. Slagvastheid LDPE>LLDPE>HDPE, andere mechanische eigenschappen LDPE-kristalliniteit en relatief molecuulgewicht, met de verbetering van deze indicatoren, nemen de mechanische eigenschappen toe. De weerstand tegen scheurvorming door omgevingsspanning is niet goed, maar wanneer het relatieve molecuulgewicht toeneemt, verbetert het. Goede lekbestendigheid, waarvan LLDPE de beste is.
Omgevingskenmerken
Polyethyleen is een inert alkaanpolymeer met een goede chemische stabiliteit. Het is bestand tegen corrosie door zure, alkalische en zoute waterige oplossingen bij kamertemperatuur, maar niet bestand tegen sterke oxidatiemiddelen zoals oleum, geconcentreerd salpeterzuur en chroomzuur. Polyethyleen is onoplosbaar in gewone oplosmiddelen onder de 60 ° C, maar zal zwellen of barsten bij langdurig contact met alifatische koolwaterstoffen, aromatische koolwaterstoffen, gehalogeneerde koolwaterstoffen, enz. Wanneer de temperatuur hoger is dan 60 , kan het in een kleine hoeveelheid worden opgelost in tolueen , amylacetaat, trichloorethyleen, terpentijn, mijneral olie en paraffine; wanneer de temperatuur hoger is dan 100℃, kan het worden opgelost in tetralinch
Omdat polyethyleenmoleculen een kleine hoeveelheid dubbele bindingen en etherbindingen bevatten, zullen blootstelling aan de zon en regen veroudering veroorzaken, wat moet worden verbeterd door antioxidanten en lichtstabilisatoren toe te voegen.
Verwerkingskenmerken:
Omdat LDPE en HDPE een goede vloeibaarheid, lage verwerkingstemperatuur, matige viscositeit, lage ontledingstemperatuur hebben en niet ontleden bij een hoge temperatuur van 300 in inert gas, zijn het kunststoffen met goede verwerkingsprestaties. De viscositeit van LLDPE is echter iets hoger en het motorvermogen moet met 20% tot 30% worden verhoogd; het is vatbaar voor smeltbreuk, dus het is noodzakelijk om de matrijsopening te vergroten en verwerkingshulpmiddelen toe te voegen; de verwerkingstemperatuur is iets hoger, tot 200 tot 215 °C. Polyethyleen heeft een lage wateropname en hoeft niet te worden gedroogd voor verwerking.
Polyethyleensmelt is een niet-Newtonse vloeistof en de viscositeit ervan fluctueert minder met de temperatuur, maar neemt snel af met de toename van de afschuifsnelheid en heeft een lineair verband, waarbij LLDPE de langzaamste afname heeft.
Polyethyleenproducten zijn gemakkelijk te kristalliseren tijdens het koelproces, daarom moet tijdens de verwerking aandacht worden besteed aan de matrijstemperatuur. Om de kristalliniteit van het product te beheersen, zodat het verschillende eigenschappen heeft. Polyethyleen heeft een grote vormkrimp, waarmee rekening moet worden gehouden bij het ontwerpen van de mal.
Fysische en chemische eigenschappen van polyethyleenhars: